Bij de start van een leiderschapstraject zeggen mensen vaak dat ze een inspirerende leider willen worden. Ze willen graag tips en tricks hoe je dat aanpakt. Vanuit de verwachting dat als ze maar … doen, dat ze dan veranderen en inspirerend worden.
Ik heb echter gemerkt dat inspirerend zijn heel anders werkt én anders uitpakt. Ik geef je graag een inkijkje in de lessen die ik heb geleerd bij het begeleiden van intussen honderden heel geëngageerde leidinggevenden, met veel potentieel.
Les 1. ‘Eet van je leed’
In mijn leiderschapstrajecten is het delen van levensverhalen een belangrijk moment. De groep helpt elkaar om uit die levensverhalen ieders belangrijke persoonlijke waarden te destilleren. Intense momenten die vaak emotioneel en confronterend zijn, maar die ook veel inzicht en zelfvertrouwen geven. Zeker een derde van de leidinggevenden blijkt tijdens zijn/haar leven (zeer) ingrijpende dingen mee te hebben gemaakt. Van vechtscheidingen tot faillissementen, ziekte, overlijden van ouders of dierbaren tijdens hun jeugd, moeilijke relaties met ouders of broers en zussen, armoede, alcoholisme, problemen tijdens hun opleiding, emigratie, … Maar heel veel van die mensen hebben het potentieel om een goede tot zeer goede leidinggevende te zijn. Vaak hebben ze, juist door hun levenservaring, een extra vermogen ontwikkeld om mensen aan te voelen en om te gaan met uitdagende situaties. Juist die negatieve, heftige en soms (zeer) pijnlijke ervaringen, maken dat ze iets extra’s te bieden hebben in hun professionele rol. Maar zo zien ze het zelf vaak (nog) niet.
Als ze het meer zouden benoemen, zichtbaarder maken dat juist dit hen als leider onderscheidt, dan ‘eten ze van hun leed’: ze maken gebruik van de kracht, de moed, het doorzettingsvermogen, de wijsheid die de ‘oude pijn’ hen heeft gebracht. De (deels) verwerkte, geïntegreerde ervaring wordt dan een bron van waaruit ze anderen en zichzelf kunnen inspireren en aanmoedigen.
Les 2. Een groep helpt je zien én geloven!
Mensen hebben vrijwel altijd vanuit negatieve, ingrijpende levenservaringen veel geleerd en een eigen soort wijsheid, inzicht, empathie, doortastendheid en moed ontwikkeld. Ze moeten het alleen nog meer zo kunnen zien. En daar is deelnemen in een groep enorm belangrijk voor. Anderen helpen jou om te beseffen wat een kracht, doorzettingsvermogen, sterk invoelend vermogen, moed, jij juist dóór wat je hebt doorgemaakt, hebt ontwikkeld. Door die ervaring, door het van anderen te horen, ga je het zelf ook meer kunnen zien. Ga je het zelf ook meer durven geloven.
Het begint bij erbij stilstaan. Veel mensen zeggen dat ze hier eigenlijk nog nooit bij stil hebben gestaan. Laat staan dat ze het met collega’s gedeeld hebben. Nu pleit ik er niet voor om dat met iedereen te doen, maar in een veilige groep zou ik het iedereen aanraden.
Les 3. Littekens horen er ook bij, bewustzijn helpt!
Het kan ook zijn dat je littekens hebt overgehouden aan je levensgeschiedenis. Die kunnen je soms in de weg zitten. Ook dan is erover in gesprek gaan in een veilige groep enorm waardevol. We zeggen niet voor niets ‘gedeelde smart is halve smart’. Door erbij stil te staan word je je er meer bewust van. Veel leidinggevenden beginnen dan zelf de link te leggen tussen hun levensgeschiedenis en hoe ze nu bezig zijn.
Vanuit een moeizamere relatie met ouders kan iemand bijv. een extra gevoeligheid of wantrouwen naar autoriteiten hebben ontwikkeld, of juist een grote behoefte om dingen alleen te doen en moeilijker hulp aanvaarden. Vanuit een hechte relatie en grote loyaliteit naar ouders, kan het voor iemand moeilijker zijn om grenzen aan te geven naar het hogere management of kan het lastiger zijn om een eigen stijl of aanpak te ontwikkelen.
Bewustwording van deze patronen is de sleutel tot een andere aanpak. Dat kan uitdagend zijn omdat het vaak onbewuste gewoontes zijn, die we vroeg in ons leven ontwikkeld hebben. Maar, eenmaal het besef er is, zie ik dat het mensen steeds beter lukt om andere keuzes te maken. Om stap-voor-stap te bouwen aan nieuwe gewoontes, die beter aansluiten bij hoe ze eigenlijk willen leven.
Les 4. Jouw levensgeschiedenis voor meer verbinding.
Tenslotte merken leidinggevenden dat het hen helpt te begrijpen dat hun medewerkers óók hun verhaal hebben. Het wakkert hun interesse en nieuwsgierigheid aan om hun mensen beter te leren kennen en begrijpen, met alle positieve gevolgen voor het onderling contact en vertrouwen. Het helpt ze ook verder kijken dan hoe iemand zich op het eerste gezicht gedraagt, om meer begrip te hebben voor ‘lastig’ gedrag. Het maakt dat ze er gemakkelijker het gesprek over aan kunnen en willen gaan. Dat verbetert de samenwerking en komt ook vaak de resultaten ten goede.
Les 5. Jouw levenservaring: dé weg naar inspirerend leiderschap!
Als je het aandurft om je levenservaring, persoonlijke waarden en de wijsheid, de inzichten die je daaruit geleerd hebt, over jezelf, over anderen, over het leven, over leiderschap, verandering… te delen, juist dan ben je ongelofelijk inspirerend.
We denken vaak dat we pas inspirerend zijn als we een tweede Obama zijn. Als we fantastische toespraken en doorwrochte betogen kunnen houden. We zoeken de inhoud en de inspiratie buiten onszelf. Natuurlijk kunnen we dan een begeesterend spreker zijn en natuurlijk kun je dat leren en versterken, maar dat is nog iets heel anders dan mensen écht raken en inspireren. Ze inspireren vanuit jouw levenswijsheid. Daadwerkelijk geloofwaardig en aanmoedigend zijn, vanuit het voorbeeld wat jij, vanuit jouw leven, geeft aan anderen. Er is een enorme nood aan zulke leiders, aan gewone mensen die ons tonen wat er wél kan. Aan gewone mensen die je, door hun levensverhaal, tonen dat moeilijkheden overwonnen kunnen worden, dat ondanks littekens je nog steeds of misschien soms juist meer, in staat bent om iets te maken van je leven, betekenis te hebben voor anderen en een carrière op te bouwen. Om impact te hebben, om er te kunnen zijn voor je team, om bij te dragen aan vernieuwing in jouw organisatie, juist vanuit jouw eigen kwetsbare, doorleefde verhaal.
Les 6. Een doorleefd levensverhaal werkt ‘upliftend’.
Juist doorleefde levensverhalen inspireren. Wat jij in je leven door hebt gemaakt, wat lastig was, waar je mee worstelde en vooral de wijsheid en levenservaring die jij daaruit hebt opgedaan. Niets is zo inspirerend, ‘upliftend’ vind ik een mooi woord. Het ‘verheft’ ons als het ware omdat het helpt om moed te houden ook als het lastig is.
Stilstaan bij jouw levensverhaal helpt je ook om stil te staan bij wat jouw boodschap aan de wereld eigenlijk is. In plaats van vooral manager te zijn die zorgt dat de zaken voor elkaar komen, pak je hiermee de leidersrol: je maakt duidelijk waar jij voor staat als leidinggevende, waar jij in gelooft en vanuit welke waarden jij met je team wilt bijdragen.
Tenslotte…
Ik heb ook heel wat doorgeworsteld in mijn leven en ben dankbaar dat ik steeds meer besef wat me dat juist aan waardevols heeft opgeleverd. Waar ik elke dag als coach/trainer gebruik van maak. Ja, daar hebben we soms ook hulp bij nodig, waarom zouden we het allemaal alleen moeten doen? Zwemmen moet je ook leren met hulp van een badmeester die je aanmoedigt en ondersteunt. Leren waarderen wat het leven je heeft gebracht, lukt niet altijd in je eentje. Het vraagt om gerichte aandacht, empathie en aanmoediging om jezelf nog beter te begrijpen. Coaching of therapie kan daar erg bij helpen. Ik kan het iedereen aanraden!
Ben jij ook benieuwd wat jouw leven je aan wijsheid heeft gebracht? Wil jij ook graag onderzoeken wat jouw essentiële persoonlijke waarden zijn, zodat je vandaaruit je mensen echt kunt inspireren? Maak dan een afspraak om samen te zien hoe ik je hierbij kan ondersteunen.
Comments