Kun je eigenlijk wel veranderen?

Is verandering een illusie? Valse hoop, aangewakkerd door dit soort artikels 😊? Door trainingsbureaus die de schoorsteen rokend willen houden of door duurbetaalde managementgoeroes?

Is het eigenlijk wel de moeite om jezelf en jouw kijk op de zaak in vraag te stellen? Maakt het je niet alleen maar onzekerder? Kun je niet beter ‘jezelf accepteren zoals je bent’, tevreden leren zijn met jezelf en beter leren zien ‘hoe goed je het hebt’?

Ik begon net te werken en logeerde een tijdje bij mijn tante, omdat ik nog geen woonruimte had. Ik voelde me helemaal niet goed in die eerste job: een halfjaar-project, dat gelukkig ook niet verlengd is. Als ik mijn tante dit vertelde, reageerde zij steevast met: “Wees eens tevreden met wat je hebt!” Ik kreeg er vooral het gevoel door dat het aan mijn ‘ontevreden aard’ lag en dat ik daaraan moest werken…

Het nut van persoonlijke coaching?

Tijdens persoonlijke coachings met mij formuleren leidinggevenden vaak intenties om iets nieuws uit te proberen: visibeler zijn, zich meer uitspreken in vergaderingen, open en eerlijker feedback geven, minder zelf doen, meer delegeren en vertrouwen op hun team. Ze oefenen met ander gedrag, onderzoeken het effect op de ander, kijken welke risico’s ze zien en vooral waar ze eigenlijk naar verlangen.

Als ze vervolgens hun voornemens in de praktijk brengen, zijn ze vaak tot hun verbazing vrijwel altijd succesvol. Hun zelfvertrouwen stijgt en ik zie ze meer en meer de nieuwe aanpak volgen. Kennelijk is verandering dus wel degelijk mogelijk?

Je weet al, beste lezer, dat ik mijn werk niet zou kunnen doen, als ik niét geloofde in verandering, in groei en ontwikkeling. Tegelijkertijd merk ik ook bij mezelf, hoezeer mijn opvoeding en mijn leven tot nu toe mij bepaalde dingen heeft meegegeven, fijne dingen maar ook littekens. Wijsheid en levenservaring, maar ook minder handige patronen die ik mezelf nog wel eens zie herhalen…

De verkeerde focus

Voor veel leidinggevenden staat verandering voor verbetering, dingen anders, slimmer en effectiever doen. Serieus genomen worden, handiger omgaan met lastige situaties, strategisch slimmer optreden, meer grip op hun team. Heel vaak vanuit de veronderstelling dat hun huidige aanpak eigenlijk toch niet zo goed is. Dat hun huidige ‘staat van zijn’ niet ok is: “Omdat ik onzeker bén, lukt het mij niet om visibeler te zijn”. “Omdat ik zo onduidelijk communiceer, ben ik niet in staat om impact te hebben in belangrijke vergaderingen”.

We plakken een label op onszelf: ik ben onzeker, ik ben onhandig, ik communiceer niet duidelijk, ik ben te drammerig, te resultaatgericht, te ongeduldig…

Dat labels plakken is eigenlijk een verkeerde gewoonte, ik herken het helaas ook goed bij mezelf. Gewoontes die we vaak vanuit onze opvoeding meekregen, hoe goed onze ouders het ook bedoelden. Gewoontes die maken dat we reflexmatig onmiddellijk, zonder dat we er erg in hebben, ons oordeel klaar hebben, vooral over onszelf.

En juist dáár begint de verandering om een nieuwe gewoonte te gaan ontwikkelen. Door te stoppen met labels plakken en te leren hoe je voorbij je oordeel kunt kijken. Door je bewust te worden van de labels die je plakt en te onderzoeken waar je eigenlijk naar verlangt, waar je eigenlijk naar op zoek bent. En, waar anderen eigenlijk naar op zoek zijn…

Van labels plakken naar waarderen wat er is

Als we voorbij de labels kijken die we op onszelf en anderen plakken, zien we mensen die iets willen maar daar niet altijd in slagen. Zien we een leidinggevende, een medewerker, die ergens naar op zoek is. Soms zoeken we naar hetzelfde, soms ieder naar iets anders. We willen bijv. graag bijdragen aan de efficiëntie van een project, we willen een fijne, aangename werkplek. We willen impact hebben met onze unieke ideeën of we willen lid zijn van een team om samen innovatie mogelijk te maken.

Verbindende communicatie zegt “Mensen doen nooit iets zomaar, maar altijd om een belangrijke behoefte te vervullen”. En, wat ons het meest blij maakt en vervuld, is juist als we kunnen bijdragen aan het geluk en welzijn van anderen. Als we onze behoefte kunnen vervullen, als we in staat zijn om invulling te geven aan wat zo belangrijk voor ons is, voelen we ons blij, energiek, tevreden en vervuld.

Woorden doen er toe

Hoe we dingen verwoorden, is dus belangrijker dan we denken. Want het wordt een heel ander verhaal als ik zeg “Ik wil graag toegevoegde waarde hebben in dit project maar weet momenteel nog niet hoe ik dat het beste aanpak” dan wanneer ik zeg “Ik ben te onzeker, dus het zal wel lastig worden in dit project”.

Door te stoppen met onszelf te labelen, te veroordelen en in de plaats daarvan te onderzoeken en zien welk verlangen er onder zit, welke droom, ambitie, behoefte eigenlijk aandacht vraagt, bewandel ik een nieuwe weg. Ik zet mezelf dan niet langer in de underdogpositie, ik beschuldig mezelf niet langer, ik veroordeel mezelf niet langer als onhandige, onzekere, ongeduldige, drammerige.

En als ik dat naar mezelf beter kan, want je kunt dit oefenen, kan ik dat ook beter naar anderen. Dan kan ik ook als anderen lastig gedrag vertonen of zichzelf of anderen veroordelen, zien welke positieve intentie of behoefte daar eigenlijk onder ligt. Dan kan ik anderen ook helpen om te ontdekken waar ze eigenlijk naar op zoek zijn. Een belangrijke leiderschapskwaliteit, waar iedereen beter van wordt.

Wil jij graag groeien van labels (op jezelf) plakken naar waarderen wat er is?

Gebruik de knop om je aan te melden voor een gratis intake. Ik kijk ernaar uit om je te ontmoeten!

Vraag een gratis intake aan